De directe aanleiding voor dit blog is dat mijn oudste hond Spot, vorige week een aanrijding heeft gehad met een scooter. Het was mijn fout en er is schade.
Ik wandelde rond een uur of elf ’s avonds met de honden richting het bos waar ik de honden altijd lekker los kan en mag laten. Nadat ik de – overdag drukke – straat was overgestoken en ik in de hele straat niemand meer zag, heb ik de honden echter al eerder losgemaakt. Op die plek, geldt echter een aanlijn-verplichting.
Maar ik dacht “Er is toch niemand te zien en zo kunnen ze gelijk het aan het bos grenzende maïsveld in, wat vooral Beer te gek vindt.”
Helaas was daar toen toch ineens een loopse teef aan de lijn van haar baas aan de overkant van de weg en die pizzakoerier die heel veel haast scheen te hebben. Zo was hij er niet, zo was hij er wel. Het was regenachtig weer dus remmen of uitwijken zat er niet meer in.
Schade gedekt
Gelukkig is het zowel voor de bestuurder van de scooter als voor ons, goed afgelopen. Er is alleen materiële schade aan de scooter. Mijn hond heeft schade veroorzaakt, maar geen menselijk of dierlijk letsel en het materiaal is allemaal vervangbaar en wordt gedekt door mijn verzekering.
Ik ben er dus wel uitgekomen met de tegenpartij. Want als je WA-verzekerd bent is daarmee bij veel verzekeringsmaatschappijen ook de volledige schade gedekt die geleden is door het toedoen van je hond.
Vaak discussie
Er is echter vaak discussie over de vergoeding of het verhalen van dit soort schade op de schuldige partij. Als het mensen overkomt, zijn zij vaak geneigd te zeggen dat het niet hun schuld is of zelfs dat het de schuld van de ander is. Ze zijn bang dat ze de schade uit eigen zak moeten betalen.
Zo sprak ik gisteren een man wiens vrouw vorig jaar vlak voor hun vakantie door een Berner Sennenhond gebeten was. Haar hele been lag open. Dit kwam omdat de Berner Sennen haar hond aanviel en zij ertussen is gaan staan. Daar trok de bijtende hond zich weinig van aan. Dit heeft de vrouw heel veel ellende opgeleverd in het ziekenhuis voor de behandeling van haar letsel en tijdens haar herstelperiode.
Maar ook het hele daarop volgende jaar heeft dit bijtincident hun leven beheerst.
De baas van de bijtende Berner Sennenhond beschuldigde hun eigen hond ervan zijn vrouwtje in haar been te hebben gebeten. Hij was absoluut niet van plan schuld te bekennen en er waren geen getuigen omdat dit incident ook ’s avonds laat had plaatsgevonden toen er niemand op straat was.
Lang slepende zaak
Een jaar heeft deze – eigenlijk gewone – verzekeringskwestie gesleept.
Er moest een verklaring van een dierenarts over de beten in het been en een rechter aan te pas komen, voordat eindelijk de verzekering van de schuldige partij kan worden aangesproken. De baas van de Berner Sennenhond heeft niets zelf hoeven te betalen…
En dat is dus in de meeste gevallen zo. Iedereen moet een WA verzekering hebben. Deze dekt over het algemeen 100% van deze schade veroorzaakt door je hond. Soms is er sprake van een stukje eigen risico. Denk daarover na als je een WA-verzerking afsluit.
“Heel jammer en onnodig” denk ik dan als ik zo’n verhaal hoor, wat maken mensen het elkaar toch soms moeilijk. Want waar is dit voor nodig geweest?
Ik denk dat het gebeurd is uit onwetendheid van de baas van de bijtende hond. Vandaar mijn blog hierover in de hoop dat jij wel weet hoe het werkt als er schade wordt veroorzaakt door jouw hond!
Tip: Weet je nou niet hoe dat bij jou verzekeringstechnisch zit, kijk dan gelijk je verzekeringsvoorwaarden even na.
A.vW
op 02 Sep 2015