Hond heeft schade veroorzaakt
De directe aanleiding voor dit blog is dat mijn oudste hond Spot, vorige week een aanrijding heeft gehad met een scooter. Het was mijn fout en er is schade.
Ik wandelde rond een uur of elf ’s avonds met de honden richting het bos waar ik de honden altijd lekker los kan en mag laten. Nadat ik de – overdag drukke – straat was overgestoken en ik in de hele straat niemand meer zag, heb ik de honden echter al eerder losgemaakt. Op die plek, geldt echter een aanlijn-verplichting.
Maar ik dacht “Er is toch niemand te zien en zo kunnen ze gelijk het aan het bos grenzende maïsveld in, wat vooral Beer te gek vindt.”
Helaas was daar toen toch ineens een loopse teef aan de lijn van haar baas aan de overkant van de weg en die pizzakoerier die heel veel haast scheen te hebben. Zo was hij er niet, zo was hij er wel. Het was regenachtig weer dus remmen of uitwijken zat er niet meer in.
Schade gedekt
Gelukkig is het zowel voor de bestuurder van de scooter als voor ons, goed afgelopen. Er is alleen materiële schade aan de scooter. Mijn hond heeft schade veroorzaakt, maar geen menselijk of dierlijk letsel en het materiaal is allemaal vervangbaar en wordt gedekt door mijn verzekering.
Ik ben er dus wel uitgekomen met de tegenpartij. Want als je WA-verzekerd bent is daarmee bij veel verzekeringsmaatschappijen ook de volledige schade gedekt die geleden is door het toedoen van je hond.
Vaak discussie
Er is echter vaak discussie over de vergoeding of het verhalen van dit soort schade op de schuldige partij. Als het mensen overkomt, zijn zij vaak geneigd te zeggen dat het niet hun schuld is of zelfs dat het de schuld van de ander is. Ze zijn bang dat ze de schade uit eigen zak moeten betalen.
Zo sprak ik gisteren een man wiens vrouw vorig jaar vlak voor hun vakantie door een Berner Sennenhond gebeten was. Haar hele been lag open. Dit kwam omdat de Berner Sennen haar hond aanviel en zij ertussen is gaan staan. Daar trok de bijtende hond zich weinig van aan. Dit heeft de vrouw heel veel ellende opgeleverd in het ziekenhuis voor de behandeling van haar letsel en tijdens haar herstelperiode.
Maar ook het hele daarop volgende jaar heeft dit bijtincident hun leven beheerst.
De baas van de bijtende Berner Sennenhond beschuldigde hun eigen hond ervan zijn vrouwtje in haar been te hebben gebeten. Hij was absoluut niet van plan schuld te bekennen en er waren geen getuigen omdat dit incident ook ’s avonds laat had plaatsgevonden toen er niemand op straat was.
Lang slepende zaak
Een jaar heeft deze – eigenlijk gewone – verzekeringskwestie gesleept.
Er moest een verklaring van een dierenarts over de beten in het been en een rechter aan te pas komen, voordat eindelijk de verzekering van de schuldige partij kan worden aangesproken. De baas van de Berner Sennenhond heeft niets zelf hoeven te betalen…
En dat is dus in de meeste gevallen zo. Iedereen moet een WA verzekering hebben. Deze dekt over het algemeen 100% van deze schade veroorzaakt door je hond. Soms is er sprake van een stukje eigen risico. Denk daarover na als je een WA-verzerking afsluit.
“Heel jammer en onnodig” denk ik dan als ik zo’n verhaal hoor, wat maken mensen het elkaar toch soms moeilijk. Want waar is dit voor nodig geweest?
Ik denk dat het gebeurd is uit onwetendheid van de baas van de bijtende hond. Vandaar mijn blog hierover in de hoop dat jij wel weet hoe het werkt als er schade wordt veroorzaakt door jouw hond!
Tip: Weet je nou niet hoe dat bij jou verzekeringstechnisch zit, kijk dan gelijk je verzekeringsvoorwaarden even na.
Comment Section
1 reactie op “Hond heeft schade veroorzaakt”
Door A.vW op 2 september 2015
Aantal jaren geleden. Mijn ene hond sprong tegen een voorbijganger op, hapt naar de fladderende mouw van het shirt wat werd gedragen. Het shirt vertoonde een bijtscheur van 2 – 3cm. Kennelijk was er een hoektand langs de arm van de dragen geraspt, wat een kras teweeg bracht. Het kan ook een nagel geweest zijn. De jongen was hevig geschrokken, was in de war, maar wel een heel redelijk aimabel persoon. Was alleen heel erg bang voor de ziekte van Weil, wilde absoluut langs ziekenhuis. Heb gezegd dat hij dat dan zeker moest gaan. (Waar men hem, na korte inspectie, wegzond, na hem een rekening van € 223,57 te hebben overhandigd – Eerste Hulp tarief…)
Hij kocht een vervangend shirt. Beide rekeningen ontving ik van hem, ik heb hem het geld overhandigd en vervolgens mijn WA verzekering (ING) ingelicht.
ING heeft mij het geld minus €100 eigen risico terug betaald. Keurig.
Wèl werd er een opmerking bij gemaakt: ik had geluk dat het om een klein bedrag ging. Daarom zagen ze mijn schuldbekentenis nu door de vingers: doordat ik het bedrag had voorgeschoten had ik schuld bekend.
Dat had ik NIET moeten doen, en de ‘raadsvolle’ boodschap was dan ook bij een eventuele volgende keer daarover geen enkele uitspraak meer te doen. En voorschieten was helemaal uit den boze. Kortom: ik moest het de verzekeringen onderling maar laten uitvechten.
Maar: dat betekent dat zij veel informatie moeten hebben. Dat kost mij, en hen, evenals de tegenpartij en zijn verzekering, veel tijd en geld.
Is het vreemd dat ik hun advies vreemd vind?
Want: feit was dat het gebeurde gebeurd is. De jongen bleef, ondanks zijn schrik en angst voor honden correct en netjes. (later is hij een paar maal met mij en de honden naar het strand geweest, waardoor hij minder angstig voor honden is geworden! Een heel bijzondere open geest, denk ik!)
Ander feit: ik vond het gebeurde doodsimpel bloed vervelend. Wat waar is, is waar- en ik had en heb geen zin dat te ontkennen. Er waren veel getuigen. Mijn hond was aan mijn stem ontsnapt, was tegen de man opgesprongen, had gehapt, had huidkrassen en kledingschade aangericht. Had ik niet toegegeven zoals ik het deed, dan denk ik dat het een lang slepende toestand was geworden…
En, nee. Het is nooit meer voorgekomen. Ik ben gewoon met het dier blijven spelen met balletjes. Heb nog wel mijn commando’s HIER (met omgevingsafleiding), NEE en KLAAR uitdrukkelijk geoefend.